افغانستان از چندین دهه دستخوش تحولات سیاسی و نظامی ناشی از مداخلات نظامی و سیاسی همسایگان و کشور های منطقه و فرا منطقه است که در هر تحولی ، کشور ما به ده ها سال عقب رفته است . در آخرین تحول ، سیستم های ملکی ، نظامی و قضایی خاصتا بخش های تعلمیی وتحصیلی غیر مسلکی گردیده و اتباع افغانستان از حقوق مشروع طبیعی ، قانونی و شرعی خویش محروم شدند ، حق آزادی بیان ، حق فعالیت های سیاسی ، حق تفریح و خوشی ، حق آموزش و تعلیم و تحصیل از مردم گرفته شده است . فقر در افغانستان بیداد می کشد و دو ثلث مردم افغانستان زیر خط فقر زندگی می نمایند ، میان اقوام و ملیت های با هم برادر افغان فاصله ایچاد شده است ، چون فاصله ای میان شرق و غرب بین حکام و ملت فاصله ایجاد شده است . همسایگان همه روزه حریم افغانستان را نقض نموده بمباران و موشک باران می نمایند و یا اتباع افغانستان را زیر عنوان های مختلف اعدام نموده و یا در مرزهای دو کشور به گونه ناجوانمردانه مورد آتش مسلسل های شان قرار میدهند ، حاکمیت موجود در افغانستان ، مشروعیت ملی و مشروعیت بین المللی ندارد و مهاجران و پناهندگان در کشور های همسایه و جهان سرگردان اند . آیا زمان آن نرسیده است که ملت ما با هم تفاهم نمایند و راه اصلاحات در کاستی ها و ندانم کاری و نقایص ناشی از استبداد ، ظلم ، بی عدالتی ، مداخلات اجانب و کم فهمی در سطح امور سیاسی ، اجتماعی ، اقتصادی ، تعلیمی وتحصیلی را جستچو نمایند؟ چرا نه ! زمان آن رسیده است تا ملت در یک حرکتی به دور از تعصبت گندیده و منته در کنار هم بسیج شوند که بتواند میان افغانها تفاهم ایجاد نموده و شکست و ریخت های ابعاد مختلف در کشور را اصلاح نماید . امید واریم همچو حرکتی هرچه زود تر ایجاد شود و ما همه منتظر آنیم .