أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ ۖ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ.
ترجمه :
آیا برای اهل ایمان وقت آن نرسیده که دل هایشان برای یاد خدا و قرآنی که نازل شده نرم و فروتن شود؟ و مانند کسانی نباشند که پیش از این کتاب آسمانی به آنان داده شده بود، آن گاه روزگار [سرگرمی در امور دنیا و مشغول بودن به آرزوهای دور و دراز] بر آنان طولانی گشت، در نتیجه دل هایشان سخت و غیر قابل انعطاف شد، و بسیاری از آنان نافرمان بودند.
به یاد داشت ما نیم قرن است که افغانستان دچار بحران سیاسی ، اجتماعی ، اقتصادی ، فرهنگی و ارزش های ملی است ، در این نیم قرن حلقات مختلفی با دریافت حمایت های از کشور های بیگانه دور و نزدیک باعث قتل میلیونها تن از فرزندان ملت گردیدند که سرزمین افغانستان از مکیدن این خون ها به فریاد آمده است ولی دل های سخت تعدادی از مسببین این بحران ها نرم نشده هنوز در پی گسترش خصومت ، افغان ستیزی ، اختلاف و نفاق اند .
بعد از کودتای داود خان علیه ظاهرخان تا حال هیچ یکی از سلف خود درس عبرت نگرفته هریکی از سردمداران حاکمیت های مستبد گروهی ، قومی و ایدیولوژیک چپ و راست سعی کردند تا به هر سازش و ذلتی که ممکن باشد بر اریکه اقتدار باقی بمانند و تا آنکه جنازه ایشان از ارگ بیرون نشد ، حاضر نشدند تا به اراده ای ملی تمکین نموده امانت ملت را با امانت داری آن حفظ و حسب تقاضا و مصالح ملت دوباره به صاحبان شان برگردانند .
اقتدار و حاکمیت از آن الله متعال است که به وسیله ملت برای کسی طی اتفاق وانتخاب سپرده می شود ، اقتدار وحاکمیت برای خانواده ، گروه ، دارای سلیقه ای خاص ، زبان و جغرافیای خاص نیست که میان خود تقسیم نموده و همه ای ملت را از نقش تعین سرنوشت شان محروم گرداند .
رژیم های گذشته یکی پی دیگر مبتنی بر همین روش بودند که سرنوشت شان را همه مشاهده نمودیم .
ملت ما به عنوان ملت مظلوم ، درد کشیده ، رنجیده ای که کمرشان زیر بار ظلم و استبداد حاکمیت های گذشته خمیده است ، دیگر تاب وتوان تحمل ظلم ، رنج و زحمت را ندارد ، آیا زمان آن نرسیده است که فرد فرد ملت ما، دست از اختلاف ، نفاق ، نفرت پرداگنی ، تعصب ، ظلم و تعدی برداشته همدیگر خویش را در آغوش گرفته باهمدیگر پذیری خویش رنج و درد های گذشته و جاری خود را مرهم شویم .
آیا وقت آن نرسیده است تا اقوام ، احزاب ، نژاد ها و اهل زبان های مختلف ما در زیر یک چتر جمع شده به بی قانونی ها ، تعصبات ، گسترش جهل ، توسعه خرافات وگسترش روز افزون فقر نه گفته دست های همدیگر را در یک محور زیر عنوان کلمه اسلام ، پیکر یک ملت و یک سرزمین با افتخار افغانستان بفشاریم .
آیا فرصت آن فرا نرسیده است که از عملکرد های نا پسند گذشتگان درس عبرت گرفته از افتادن به پای اجانب اجتناب نمائیم و به جای آنکه در برابر دشمنان ملت و کشور خود سر تعظیم و تسلیمی فرود آوریم ، به همدیگر خویش احترام گذاشته و حقوق همدیگر را بپذیریم .
آیا زمان آن نیست که حرکت افغانستان شمول برای تفاهم میان همه گروه ها ، احزاب ، اقوام ، حلقات ، شخصیت های متعهد و دلسوز به کشور و ملت اعم از علماء ، دانشمندان ، جوانان ، خواهران و براداران متعهد شده و نقایص و خرابکاری حال وماضی را اصلاح و جبران نمائیم .
آیا ما از ملت های سایر کشور ها که از صد ها قوم و مذهب و زبان تشکیل شده اند کمتریم که آنها بتوانند نظام های مقتدر ، قانونمند و خدمتگذار برای ملت های خود داشته از سطح یک کشور گذشته با ده ها کشور دیگر متحد شده مرز های جغرافیایی را شکسته اند .
میان ما و کشور های همسایه ای ما دیوار های عریض و سیم خاردار کشیده می شود ولی میان سایر کشور ها با کشیدن یک خط سفید به روی سرک اسفالت مرز دو کشور مجزا می گردد.
ملت ما روی تفاوت قوم ، قبیله و زبان به جان هم افتاده اند و نشانه های قدرت الهی را به بازی و واستهزاء گرفته این تفاوت ها را مایه ای اختلاف ونفاق ساخته اند، در حالیکه قرآنکریم می فرماید :
وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافُ أَلْسِنَتِكُمْ وَأَلْوَانِكُمْ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّلْعَالِمِينَ
واز نشانه های ( ربوبیت ) الله آفرینش آسمانها وزمین و تفاوت زبانهای شما و رنگ های شماست ،در این ( تفاوت ها ) نشانه های برای دانشمندان است .
ویا اینکه جای دیگری می فرماید : يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَىٰ وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا ۚ إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ.
ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و ملت ها و قبیله ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید. بی شک، گرامی ترین شما نزد الله پرهیزکارترین شماست. یقیناً الله دانا و آگاه است.
امیدوارم همه کسانیکه مبنای مبارزه ، تلاش ، کوشش و سیاست شان را عصبیت زبانی و قومی قرار داده است که بدون همزبان و هم قوم و اندیوالش کسی دیگری نمیتواند در ادارات دولتی توظیف شوند ، عناصر دزد ، غارتگر و وطن فروش هم زبان و هم قوم خود را بر عناصر مومن ، مخلص و متعهد زبان دیگر و قوم دیگر ترجیح داده شب و روز به یاوه سرایی مشغول اند به سر عقل آمده و هوشمندانه بگویند ، هوشیارانه بنویسیند و عاقلانه عمل نمایند.
امید وارم ملت ما یک بار دیگر در کنار هم بسیج شده محور موثری را برای ایجاد تفاهم و اصلاحات نواقص وخلاهای نیم قرن گذشته دست به هم داده به حل مشکلات موجود فایق آیند .