قضیه مهاجرت در طول تاریخ جهان یک قضیه عام وشناخته شده بوده ودر نتیحه مهاجرت ها کشور ها و ملت ها ایجاد گردید و از دین مقدس اسلام همه سرزمین ها ملک الله تعالی است و همه ای انسان ها بندگان الله اند و هیچ یکی بر دیگر جز به تقوی برتری ندارند .
اگر مسلمانان در سرزمینی مورد تهدید قرار گرفتند و دین شان ، جان شان ، مال شان و عزت شان در خطر بود میتوانند هجرت نمایند و به سرزمین دیگری پناه ببرند حتی در سرزمین غیر مسلمانان چنان اصحاب پیامبر بزرگ اسلام از ظلم مشرکین مکه به حبشه مهاجر گردیدند .
مردم مومن و مسلمان افغانستان که پس از تهاجم اتحاد شوروی در افغانستان بنا به خطر دین ، جان ، مال و عزت شان به پاکستان و ایران مهاجر شدند و فرزندان مهاجرین در کنار سایر مجاهدین در داخل افغانستان برای آزادی افغانستان و رزمیدند و کشور های همسایه چون ایران و پاکستان از شر تجاوز شوروی سابق نجات یافت و جهاد افغانستان دفاع پاکستان و ایران شد .
مهاجرین درین کشور ها در حدود چهل سال باقی ماندند و سلسله مهاجرت ها پی هر تحولی سیاسی افزودن گرفت که متاسفانه در تحولات مختلف سیاسی همسایگان ناسپاس و نمک ناشناس در جهت منفی این تحولات نقش اساسی داشتند .
و از مهاجرین ما در پاکستان وایران به منفعت های مختلف بهره گیری نمودند و می نمایند .
در این روز ها پاکستان مصمم شده است تا مهاجرین افغان را که فاقد اسناد قانونی پاکستان اند جبرا پس از لت و کوب و زندان از پاکستان اخراج نماید چنانچه در ایران هم سلسله ازیت وازار مهاجرین توسط پولیس ایران و مردم ایران در بعضی از شهرهای آن شدت گرفته است و به توهین و تحقیر مهاجرین پرداخته و به خانه های مسکونی شان حمله می نمایند و فحش و ناسزا می گویند.
در حالیکه افغانها به حکم ومقتضی رهنمود های دینی خویش که دین مشترک افغانها ، ایرانیان و پاکستان است به مهاجرت پرداخته و آن دین مقدس اسلام است .
قرآن کریم می فرماید : ِانَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُوا فِيمَ كُنْتُمْ قَالُوا كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الْأَرْضِ قَالُوا أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُوا فِيهَا .. سوره ای النساء آیه ۹۷
ترجمه : یقینا آنانی را که ملائکه قبض روح شان می نمایند و نسبت به نفس های خویش ظلم کردند ، می پرسند : کجا بودید ؟ میگویند ما ناتوانان در زمین بودیم ، ملائکه برای شان می گوید : آیا سرزمین الله وسیع نبود که در آن هجرت می کردید.
مردم افغانستان از ظلم ، از جهل ، از فقر و از جنگ مجبور شدند تا به کشور های همسایه هجرت نمایند .
کشور های که علاوه به نسبت شان به اسلام و مسلمانی اعضای سازمان ملل متحد اند و میثاق های بین المللی و اعلامیه جهانی حقوق بشررا قبول داشته و پابندی به آن را به امضاء رسانیده اند وخود را به آن متعهد اند .
یکی از موارد پابندی به اعلامیه جهانی حقوق بشر است که بند های ۱۳ و ۱۴ آن به گونه چنین حکم می کند .
ماده ۱۳ –هرکس حق دارد در داخل هر کشور آزادانه نقل مکان کند و هر کجا بخواهد اقامت گزیند.هرکس می تواند هر کشوری را که بخواهد، من جمله کشور خود را،ترک کند و می تواند به کشور خود باز گردد
ماده ۱۴- هرکس حق دارد برای گریز از هر گونه شکنجه و فشار به جایی پناهنده شود. نیز می تواند در سایر کشورها از پناهندگی استفاده کند.
بناء اقدامات سخت گیرانه پاکستان و ایران در قبال مهاجرین افغان و اخراج بالاجبارشان به افغانستان نه به معیار های دینی برابر است ، نه به معیار های حسن همجواری و نه به معیار های میثاق ها و اعلامیه های ملل متحد .
بناء این اقدامات ایرانی ها و پاکستان ها را مردم افغانستان و وجدان های بیدار در ایران و پاکستان نکوهش و محکوم می نمایند.